سینما(سنتوری)

به نام خدا

سنتوری

به نظر من فیلم سنتوری یک اعتراض به شمار میرود و من این فیلم را در حالی که خیلی دوست میدارم از قسمتهایی از آن هم گله مندم. خوب اینی هم که به این فیلم مجوز اکران داده نمیشد خیلی بد بود زیرا در یک کشوری مثل کشور ما که مردم سالاری(دموکراسی)وجود دارد اعتراض صاحبنظران باید به راحتی به گوش مردم برسد واین خود مردم هستند که درستی یا غلطی بین نظرات بزرگان را تشخیص میدهند وهمین که وزارت فرهنگ وارشاد به فیلم آقای مهرجویی مجوز اکران نداد می تواند به ضرر مملکت تمام شود زیرا کسانی که قسط مخالفت با جمهوری اسلامی را دارند از این موقعیت ها استفاده میکنند وکشور مارا یک کشور دیکتاتوری مینامند در صورتی که چنین چیزی نیست.شما اگر دقت کنید میبینید که همه ی فیلمهای آمریکایی حتی آن فیلمهایی هم که به طوری بر ضد سیاستهای دولت آمریکا میباشد مجوز پخش می گیرد درسته که کمتر اجازه ی ساخت فیلمهای مخالف به سیاست های خود را میدهند ولی ساخت همین فیلمها نوعی سیاست است که بزرگان آمریکا از آن استفاده میکنند. نظر شما چیست؟

نقد:سنتوری از نظر ساخت وکارگردانی یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران به شمار میرود زیرا کارگردان، فیلمی را ساخته که مخاطب را جلوی تلویزیون میخکوب میکند به طوری که (این طور که خود من مشاهده کرده ام) کسانی که پای فیلم مینشینند بدون صحبت کردن ونظر دادن درباره ی فیلم محو فیلم میشوند وهر کارگردانی که بتواند این حس را به مخاطب خود انتقال دهد کارگردان خوبیست وفیلم آن مشکلی ندارد راستش رو بخواهید خود من به جز فیلم بچه های آسمان  افسانه ی ۱۹۰۰  و  گاو دیگر چنین حسی را به هیچ فیلم دیگری نداشتم تا فیلم سنتوری را دیدم وچنین حسی را نسبت به این فیلم پیدا کردم البته قسمتهایی از فیلم کفر من را در آورد به دلیل آن که خیلی مستقیم به مسایل کنونی کشور پرداخته بود درسته آقای مهرجویی اعتیاد را در این فیلم و بی اعتنایی سرمایه دارانی که فقط به فکر جیب خود هستند را خوب نمایش داده بود ولی باید بگم که اکثریت مردم با این مشکل جامعه آشنایی دارند وبه نظر من و روشنفکرانی که با آنها درباره ی این فیلم صحبت کردم این مسایلی را که آقای مهرجویی به صورت فیلم در آورده بیهوده ارزیابی کردند.در قسمت دیگری از این فیلم مادر و پدران حزب الاهی زیر سوال رفتند واین هم یکی از مشکلات فیلم بود زیرا چنین پدر ومادر هایی که فقط به فکر دعا ونیایش خود هستند وبه فرزندان وآرزوهای آنها اهمیت نمیدهند بسیار کم است و فقط مختص به شکمسیرانی است که از روی بیکاری نیایش میکنند و متاسفانه آقای مهرجویی به استثناها اشاره کرده و اشاره ی سینما وکارگردانی ماهر به این  استثناها باعث گمراهی عده ای از مردم کوته فکر می شود مثلا خود من ۱۷ سال دارم ودر خانواده ای حزب الاهی زندگی میکنم ولی هیچگاه پدر و مادرم به طرز لباس پوشیدن من ویا موسیقی گوش کردن من معترض نشدند حتی یکبار مادرم که زنی مومن است به من گفت:آیا میخواهی به کلاسهای موسیقی بروی؟! واقعیت جامعه ی ما به طور صددرصد اینگونه نیست که آقای مهرجویی در ساخته ی جسورانه ی خودش به اون اشاره کرده در حقیقت آقای مهرجویی به غیر از اینکه به اعتیاد در بین جوانان اشاره کرده به یک استثنای بی ارزش هم که باعث انحراف فکری در اکثریت جوانان میشود اشاره کرد که حرف دل طاغوتیانی است که در خارج از این مرزها نشسته اند وبه وسیله ی شبکه های ماهواره ای شر و ور های خود را تحویل مردم وط نپرست ایران میدهند که صحبتهایشان برای ما ایران ها خنده دار است .

نوشته شده در ۲۸/۱۲/۱۳۸۶